Bela krvna zrnca ili leukociti su krvne ćelije. Njihova uloga je višestruka. Načešće se navodi imunološka, tj. uloga u odbrani od bolesti. Naime, glavni zadatak leukocita je odbrana organizma od stranih, opasnih napadača. To su prvenstveno mikroorganizmi, ali i mnoge otrovne stvari.
Leukociti nastaju u koštanoj srži, ali se deo razvoja nekih vrsta leukocita odvija i u timusu, limfnim žlezdama i čvorovima, kao i slezini.Veoma su značajni za tumačenje laboratorijske analize krvi.
U jednom litru krvi, zdrave odrasle osobe, nalazi se između 4-11 milijardi belih krvnih zrnaca. Leukociti se razlikuju prema izgledu, zastupljenosti, mestu nastanka i funkciji. Prema obliku jedra i membrane dele se na granulocite (sa zrnastom citoplazmom i režnjevitim jedrom) i agranulocite (sa homogenom citopplazmom i okruglim jedrom). Najznačajnija je grudna žlezda (timus) koja se nalazi ispod grudne kosti, jer je ona bitna za razvoj jedne podvrste limfocita, T limfocita.
Leukociti sadrže oko 80% vode, velike količine glikogena koji služi kao izvor energije, puno nukleoproteida, histamin i heparin. Od fizičkih osobina najvažnije je ameboidno kretanje kojim prelaze iz krvi u tkiva. Oblik leukocita se razlikuje. Svi leukociti periferne krvi su okruglog oblika. Granulasti u citoplazmi imaju specifične granule koje se boje kiselim i baznim bojama, a ima i neutralnih granula. Životni vek leukocita je različit. Neki leukociti nastaju u koštanoj srži i ostaju tamo dok za njima ne nastane potreba. Na primer, granulociti nakon što dospeju u krv žive još oko 5 dana.
Vrste belih krvnih zrnaca
Postoje tri glavne vrste belih krvnih zrnaca. Granulociti su najbrojnija vrsta leukocita i čine većinu belih krvnih zrnaca u perifernoj cirkulaciji. Karakteriše ih režnjevito jedro i granulisana citoplazma. Stvaraju se u jetri kod ploda, a kod dece i zdravih osoba u koštanoj srži. Postoje tri vrste granulocita: neutrofili, eozinofili i bazofili.
Drugu vrstu belih krvnih zrnaca čine limfociti. Stvaraju se u slezini, a u manjim količinama u koštanoj srži. To su okrugle ćelije čije krupno jedro zauzima preko 90% unutrašnjosti i potiskuje citoplazmu u stranu. Uglavnom kruže limfnim sistemom i postoje u tri vrste: B-ćelije, T-ćelije i ćelije ubice. Ime su pretežno dobila prema engleskom nazivu mesta u telu na kome sazrevaju. Glavna njihova osobina je da postaju sposobni da prepoznaju strane antigene. B-ćelije stvaraju antitela koja se vezuju za patogene činioce kako bi omogućile njihovo uništavanje. T-ćelije postoje kao: citotoksične T-ćelije, pomagačke T-ćelije i kao supresorske T-ćelije. Samo citotoksične ćelije direktno učestvuju u uništavanju stranih agenasa u telu dok pomagačke i supresorske T-ćelije imaju regulacionu ulogu u imunološkom odgovoru organizma kroz lučenje citokina kojima se moduliše ponašanje ostalih, uglavnom efektorskih ćelija, imunološkog sistema. Citotoksične ćelije i ćelije ubice su sposobne da uništavaju ćelije tela koje su inficirane virusom.
Monociti su ćelije koje se, kada iz cirkulacije pređu u druga tkiva, razvijaju u makrofage. Monociti se stvaraju u koštanoj srži. Makrofazi zatim deluju kao "usisivači" koji su, slično neutrofilnim granulocitima, sposobni da fagocituju ("pojedu") ostatke izumrlih ćelija iz organizma. Za razliku od neutrofila, međutim, makrofazi mogu da fagocituju i cele ćelije. Uz to, oni učestvuju u prezentaciji delova patogenih organizama limfocitima, kako bi ih oni prepoznali i uništili (T limfociti), ili stvorili odgovarajuća antitela (B limfociti).
Leukociti nastaju u koštanoj srži, ali se deo razvoja nekih vrsta leukocita odvija i u timusu, limfnim žlezdama i čvorovima, kao i slezini.Veoma su značajni za tumačenje laboratorijske analize krvi.
U jednom litru krvi, zdrave odrasle osobe, nalazi se između 4-11 milijardi belih krvnih zrnaca. Leukociti se razlikuju prema izgledu, zastupljenosti, mestu nastanka i funkciji. Prema obliku jedra i membrane dele se na granulocite (sa zrnastom citoplazmom i režnjevitim jedrom) i agranulocite (sa homogenom citopplazmom i okruglim jedrom). Najznačajnija je grudna žlezda (timus) koja se nalazi ispod grudne kosti, jer je ona bitna za razvoj jedne podvrste limfocita, T limfocita.
Leukociti sadrže oko 80% vode, velike količine glikogena koji služi kao izvor energije, puno nukleoproteida, histamin i heparin. Od fizičkih osobina najvažnije je ameboidno kretanje kojim prelaze iz krvi u tkiva. Oblik leukocita se razlikuje. Svi leukociti periferne krvi su okruglog oblika. Granulasti u citoplazmi imaju specifične granule koje se boje kiselim i baznim bojama, a ima i neutralnih granula. Životni vek leukocita je različit. Neki leukociti nastaju u koštanoj srži i ostaju tamo dok za njima ne nastane potreba. Na primer, granulociti nakon što dospeju u krv žive još oko 5 dana.
Vrste belih krvnih zrnaca
Postoje tri glavne vrste belih krvnih zrnaca. Granulociti su najbrojnija vrsta leukocita i čine većinu belih krvnih zrnaca u perifernoj cirkulaciji. Karakteriše ih režnjevito jedro i granulisana citoplazma. Stvaraju se u jetri kod ploda, a kod dece i zdravih osoba u koštanoj srži. Postoje tri vrste granulocita: neutrofili, eozinofili i bazofili.
Drugu vrstu belih krvnih zrnaca čine limfociti. Stvaraju se u slezini, a u manjim količinama u koštanoj srži. To su okrugle ćelije čije krupno jedro zauzima preko 90% unutrašnjosti i potiskuje citoplazmu u stranu. Uglavnom kruže limfnim sistemom i postoje u tri vrste: B-ćelije, T-ćelije i ćelije ubice. Ime su pretežno dobila prema engleskom nazivu mesta u telu na kome sazrevaju. Glavna njihova osobina je da postaju sposobni da prepoznaju strane antigene. B-ćelije stvaraju antitela koja se vezuju za patogene činioce kako bi omogućile njihovo uništavanje. T-ćelije postoje kao: citotoksične T-ćelije, pomagačke T-ćelije i kao supresorske T-ćelije. Samo citotoksične ćelije direktno učestvuju u uništavanju stranih agenasa u telu dok pomagačke i supresorske T-ćelije imaju regulacionu ulogu u imunološkom odgovoru organizma kroz lučenje citokina kojima se moduliše ponašanje ostalih, uglavnom efektorskih ćelija, imunološkog sistema. Citotoksične ćelije i ćelije ubice su sposobne da uništavaju ćelije tela koje su inficirane virusom.
Monociti su ćelije koje se, kada iz cirkulacije pređu u druga tkiva, razvijaju u makrofage. Monociti se stvaraju u koštanoj srži. Makrofazi zatim deluju kao "usisivači" koji su, slično neutrofilnim granulocitima, sposobni da fagocituju ("pojedu") ostatke izumrlih ćelija iz organizma. Za razliku od neutrofila, međutim, makrofazi mogu da fagocituju i cele ćelije. Uz to, oni učestvuju u prezentaciji delova patogenih organizama limfocitima, kako bi ih oni prepoznali i uništili (T limfociti), ili stvorili odgovarajuća antitela (B limfociti).
Нема коментара:
Постави коментар