Etiologija i patogeneza
Pod otvorenim povredama podrazume-vaju se one koje narušavaju kontinuitet kože vrata ili sluznice larinksa. Na osnovu svoje dubine i komunikacije lumena larinksa preko mekih tkiva i rane na koži mogu biti penetrantne i nepenetrantne. Otvorene povrede larinksa nastaju dej-stvom oštre mehaničke sile ili dejstvom vatrenog oružja.
Otvorene povrede nastaju češće u samoubilačkom pokušaju a rede u ubilačkom. Posekotine koje su poprečno ili koso položene presecaju prelaringealnu muskulaturu, površne vene vrata i preko tirohioid-ne membrane otvaraju larinks. Ukoliko sila deluje niže, larinks se otvara u predelu kri-kotiroidne membrane. Zavisno od intenziteta sile, presecaju se i krvni sudovi larinksa, arterija i vena laringika superior, v. jugularis externa ili v. jugularis interna. Ka-rotida obično biva pošteđena zbog svoje elastičnosti i debelih zidova, a ukoliko bude presečena, nastupa praktično trenutna smrt. Na taj način obilno krvarenje koje tada nastaje ulazi direktno u donje disajne puteve.
U mirnodopskim uslovima prostrelne povrede nastaju zadesno ili namerno u cilju samoubistva ili ubistva. Zadesno se javljaju dejstvom lovačkog vatrenog oružja, a kod samoubica najčešće pištoljem ili revolverom. U ratnim uslovima nastaju u sklopu politraume projektilima i delovima eksplozivnog naoružanja. Vrsta povrede zavisi od udaljenosti, pravca, intenziteta, oblika i veličine projektila. Strelne povrede mogu biti penetrantne i nepenetrantne. Kod strelnih povreda projektil može direktno da ugrozi strukture larinksa ili povrede nastaju kao posledica dejstva sekundarnog projektila na larinks kada mogu nastati indirektne povrede. Kod indirektnih povreda projektil je zahvatio okolinu larinksa, ali konsekutivno nastali su poremećaji slični kontuziji larinksa (edem ili hematom). Od velikog je značaja i činjenica da je svaka ustrelna ili pro-strelna povreda larinksa i (ili) vrata primarno zagađena, usled čega se razvija aerobna ili anaerobna infekcija.
U savremenim ratovima raketno naoružanje, kao i razne vrste savremenog oružja, prouzrokuju vrlo komplikovane povrede larinksa i vrata. Osnovni zahtev za oružje koje služi za samoodbranu jeste njegova zaustavna moć: sposobnost oružja da trenutno onesposobi naoružanog protivnika. Kod puške je ta moć u veoma visokoj polaznoj brzini metka, što praktično znači da iz blizine ispaljeno brzo zrno izaziva na cilju šok, jer se njegova kinetička energija širi u svim pravcima pri prodoru.
Plastična kanta, na primer, pogođena iz blizine brzim zrnom savremene vojničke puške eksplodira na sve strane, dok pri pogotku sporijeg zrna biva samo probuše-na. Efekat snajperske municije, pored direktnog dejstva u strelnom kanalu, karak-teriše i velika destrukcija okolnog tkiva nanesena kinetičkom energijom zrna velike brzine. Velika masa i presek kompaktnog zrna ili sačme kod lovačke puške čini je smrtonosnim oružjem iz neposredne blizine, iako polazna brzina nije visoka.
Ručno vatreno oružje lišeno je, zbog svoje veličine, obe ove prednosti, zbog toga je njegova istorija u stvari istorija traženja zlatne sredine između mase, brzine i prečnika zrna (kalibra). Postoji razlika u vrata bile su veoma česte i praćene neobično visokim mortalitetom. Upotreba antibiotika smanjila je znatno infekcije ovog područja, ali one su i dalje u širokoj populaciji veoma ozbiljno oboljenje praćeno brojnim komplikacijama i dosta visokim mortalitetom. Razlog za ovo je neprepo-znavanje formirane gnojne kolekcije u dubokim fascijama vrata i neblagovremena hirurška intervencija i drenaža ovih prostora. Infekcija lokalizovana u ovim odeljcima može biti tako skrivena da se dijagnoza apscesa suviše odgodi, što dovodi do neminovnog širenja procesa prema medijasti-numu. Poznavanje važnosti odnosa dubokih fascija vrata u dijagnozi i lečenju infekcija vrata izuzetno je značajno za prognozu bolesti. Postoji nekoliko novih grupa rizičnih pacijenata za nastajanje ovih infekcija kao što su pacijenti koji primaju imunosupresivne lekove nakon transplantacije organa, hemioterapiju, pacijenti obo-leli od AIDS-a i narkomani.
Najčešće komplikacije su tromboflebitis v. jugularis, medijastinitis, perikarditis, ruptura a. carotis i septikemija, što često dovodi do smrtnog ishoda.
Pod otvorenim povredama podrazume-vaju se one koje narušavaju kontinuitet kože vrata ili sluznice larinksa. Na osnovu svoje dubine i komunikacije lumena larinksa preko mekih tkiva i rane na koži mogu biti penetrantne i nepenetrantne. Otvorene povrede larinksa nastaju dej-stvom oštre mehaničke sile ili dejstvom vatrenog oružja.
Otvorene povrede nastaju češće u samoubilačkom pokušaju a rede u ubilačkom. Posekotine koje su poprečno ili koso položene presecaju prelaringealnu muskulaturu, površne vene vrata i preko tirohioid-ne membrane otvaraju larinks. Ukoliko sila deluje niže, larinks se otvara u predelu kri-kotiroidne membrane. Zavisno od intenziteta sile, presecaju se i krvni sudovi larinksa, arterija i vena laringika superior, v. jugularis externa ili v. jugularis interna. Ka-rotida obično biva pošteđena zbog svoje elastičnosti i debelih zidova, a ukoliko bude presečena, nastupa praktično trenutna smrt. Na taj način obilno krvarenje koje tada nastaje ulazi direktno u donje disajne puteve.
U mirnodopskim uslovima prostrelne povrede nastaju zadesno ili namerno u cilju samoubistva ili ubistva. Zadesno se javljaju dejstvom lovačkog vatrenog oružja, a kod samoubica najčešće pištoljem ili revolverom. U ratnim uslovima nastaju u sklopu politraume projektilima i delovima eksplozivnog naoružanja. Vrsta povrede zavisi od udaljenosti, pravca, intenziteta, oblika i veličine projektila. Strelne povrede mogu biti penetrantne i nepenetrantne. Kod strelnih povreda projektil može direktno da ugrozi strukture larinksa ili povrede nastaju kao posledica dejstva sekundarnog projektila na larinks kada mogu nastati indirektne povrede. Kod indirektnih povreda projektil je zahvatio okolinu larinksa, ali konsekutivno nastali su poremećaji slični kontuziji larinksa (edem ili hematom). Od velikog je značaja i činjenica da je svaka ustrelna ili pro-strelna povreda larinksa i (ili) vrata primarno zagađena, usled čega se razvija aerobna ili anaerobna infekcija.
U savremenim ratovima raketno naoružanje, kao i razne vrste savremenog oružja, prouzrokuju vrlo komplikovane povrede larinksa i vrata. Osnovni zahtev za oružje koje služi za samoodbranu jeste njegova zaustavna moć: sposobnost oružja da trenutno onesposobi naoružanog protivnika. Kod puške je ta moć u veoma visokoj polaznoj brzini metka, što praktično znači da iz blizine ispaljeno brzo zrno izaziva na cilju šok, jer se njegova kinetička energija širi u svim pravcima pri prodoru.
Plastična kanta, na primer, pogođena iz blizine brzim zrnom savremene vojničke puške eksplodira na sve strane, dok pri pogotku sporijeg zrna biva samo probuše-na. Efekat snajperske municije, pored direktnog dejstva u strelnom kanalu, karak-teriše i velika destrukcija okolnog tkiva nanesena kinetičkom energijom zrna velike brzine. Velika masa i presek kompaktnog zrna ili sačme kod lovačke puške čini je smrtonosnim oružjem iz neposredne blizine, iako polazna brzina nije visoka.
Ručno vatreno oružje lišeno je, zbog svoje veličine, obe ove prednosti, zbog toga je njegova istorija u stvari istorija traženja zlatne sredine između mase, brzine i prečnika zrna (kalibra). Postoji razlika u vrata bile su veoma česte i praćene neobično visokim mortalitetom. Upotreba antibiotika smanjila je znatno infekcije ovog područja, ali one su i dalje u širokoj populaciji veoma ozbiljno oboljenje praćeno brojnim komplikacijama i dosta visokim mortalitetom. Razlog za ovo je neprepo-znavanje formirane gnojne kolekcije u dubokim fascijama vrata i neblagovremena hirurška intervencija i drenaža ovih prostora. Infekcija lokalizovana u ovim odeljcima može biti tako skrivena da se dijagnoza apscesa suviše odgodi, što dovodi do neminovnog širenja procesa prema medijasti-numu. Poznavanje važnosti odnosa dubokih fascija vrata u dijagnozi i lečenju infekcija vrata izuzetno je značajno za prognozu bolesti. Postoji nekoliko novih grupa rizičnih pacijenata za nastajanje ovih infekcija kao što su pacijenti koji primaju imunosupresivne lekove nakon transplantacije organa, hemioterapiju, pacijenti obo-leli od AIDS-a i narkomani.
Najčešće komplikacije su tromboflebitis v. jugularis, medijastinitis, perikarditis, ruptura a. carotis i septikemija, što često dovodi do smrtnog ishoda.
Нема коментара:
Постави коментар