Radijacioni nefritis, ili oštećenje bubrega zračenjem će se javiti ukoliko se bubrežno tkivo ozrači sa ukupno 23.000 Gy (2300 rada) iu periodu od 5 nedelja, ili u kraćem periodu.
Na ovakvo stanje uvek treba misliti, naročito ukolio su pacijenti bili izlagani terapijskim dozama zračenja, tokom lečenja od malignih bolesti.
Histološki postoje hijalinizirani glomeruli, atrofični tubuli (bubrežni kanalići), intersticijalna fibroza i hijalinizaciju medije bubrežnih arteriola.
Radijacijom uzrokovana bubrežna ishemija (slabost u snabdevanju krvlju) je, veruje se, glavni patogeni uzročnik tubulointersticijalnog oštećenja, koje ne mora postati klinički mesecima nakon završetka radijacije.
Koji su simptomi i znaci radijacionog oštećenja bubrega?
Prezentacija akutnog radijacijskog nefritisa obuhvata brzo progredirajuću azotemiju (porast azotnih materija u krvi – urea i kreatinin), srednje tešku hipertenziju (povišeni krvni pritisak), anemiju i proteinuriju (prisustvo proteina u urinu) koja može biti veoma opsežna.
Više od polovine bolesnika progredira prema hroničnoj bubrežnoj insuficijenciji.
Podmukliji oblik je obeležen sa sporim razvojem azotemije, anemije i nefrotskog sindroma.
Maligna hipertenzija može slediti jednostranu bubrežnu iradijaciju i nestati nakon istostrane nefrektomije (hirurško odstranjivanje bubrega).
Kako se postavlja dijagnoza radijacionog nefritisa?
Anamneza sa kliničkom slikom i detaljnim pregledom pomaže prilikom postavljanja dijagnoze.
Rutinski se rade ultrazvučni pregled trbuha sa laboratorijskim analizama, ali se definitivna dijagnoza postavlja samo na osnovu histopatološke analize uzorka bubrežnog tkiva dobijenog biopsijom bubrega.
Kako se leči radijacioni nefritis?
Adekvatno lečenje ne postoji, jer su promene na bubrezima trajne i nepovratne.
Na ovakvo stanje uvek treba misliti, naročito ukolio su pacijenti bili izlagani terapijskim dozama zračenja, tokom lečenja od malignih bolesti.
Histološki postoje hijalinizirani glomeruli, atrofični tubuli (bubrežni kanalići), intersticijalna fibroza i hijalinizaciju medije bubrežnih arteriola.
Radijacijom uzrokovana bubrežna ishemija (slabost u snabdevanju krvlju) je, veruje se, glavni patogeni uzročnik tubulointersticijalnog oštećenja, koje ne mora postati klinički mesecima nakon završetka radijacije.
Koji su simptomi i znaci radijacionog oštećenja bubrega?
Prezentacija akutnog radijacijskog nefritisa obuhvata brzo progredirajuću azotemiju (porast azotnih materija u krvi – urea i kreatinin), srednje tešku hipertenziju (povišeni krvni pritisak), anemiju i proteinuriju (prisustvo proteina u urinu) koja može biti veoma opsežna.
Više od polovine bolesnika progredira prema hroničnoj bubrežnoj insuficijenciji.
Podmukliji oblik je obeležen sa sporim razvojem azotemije, anemije i nefrotskog sindroma.
Maligna hipertenzija može slediti jednostranu bubrežnu iradijaciju i nestati nakon istostrane nefrektomije (hirurško odstranjivanje bubrega).
Kako se postavlja dijagnoza radijacionog nefritisa?
Anamneza sa kliničkom slikom i detaljnim pregledom pomaže prilikom postavljanja dijagnoze.
Rutinski se rade ultrazvučni pregled trbuha sa laboratorijskim analizama, ali se definitivna dijagnoza postavlja samo na osnovu histopatološke analize uzorka bubrežnog tkiva dobijenog biopsijom bubrega.
Kako se leči radijacioni nefritis?
Adekvatno lečenje ne postoji, jer su promene na bubrezima trajne i nepovratne.
Нема коментара:
Постави коментар